Medycyna regeneracyjna w weterynarii.

Początek medycyny regeneracyjnej przypada na połowę ubiegłego stulecia (1956 r.), kiedy po raz pierwszy dokonano przeszczepu szpiku kostnego choremu na białaczkę.

Obecnie wraz z rozwojem inżynierii tkankowej dziedzina ta zaczęła się dynamicznie rozwijać.

Według definicji medycyną regeneracyjną nazywa się proces tworzenia żywych, funkcjonalnych tkanek, mających na celu naprawę i (lub) wymianę tkanek, narządów utraconych z wiekiem, podczas choroby czy w wyniku wad wrodzonych.

Do medycyny regeneracyjnej zaliczane są:

• komórki macierzyste (auto- i allogeniczne)
• czynnik pozyskiwane z krwi (PRP, IRAP)
• kwas hialuronowy

W naszej przychodni korzystamy z metody AA-PRP (Aktywowanego Autologicznego Osocza Bogatopłytkowego – Autologous Activated Platetelet Rich Plasma), podajemy także kwas hialuronowy.

PRP

Leczenie osoczem bogatopłytkowym znajduje zastosowanie w:

• ortopedii (schorzenia kości, chrząstek, więzadeł, ścięgien)
• okulistyce
• stomatologii
• a u człowieka także w medycynie estetycznej

Metodę zapoczątkowano 1970 roku, co jest wystarczającą rekomendacją, a nie przemijającą modą.

Terapia jest nieinwazyjna, wykorzystuje potencjał regeneracyjny własnej krwi pacjenta i zawartych w niej czynników wzrostu.

Płytki krwi są składnikami morfotycznymi krwi i biorą czynny udział w procesie krzepnięcia, uwalniają też szereg substancji odpowiedzialnych za proces regeneracji.

Zadaniem czynników wzrostu jest pobudzenie komórek do intensywnej migracji w miejsce uszkodzenia, ich namnażanie oraz proliferacja naczyń krwionośnych odżywiających i dotleniających miejsce naprawy.

PRP otrzymujemy w procesie wirowania pełnej krwi pacjenta pobranej do probówki z aktywatorem.

Celem tego procesu jest zwiększenie koncentracji płytek w osoczu 4-8 razy. Komórki są aktywne biologicznie przez około 6 godzin i jest to maksymalny czas, w jakim należy je poddać wirowaniu, oddzieleniu od erytrocytów i zdeponować w miejscu uszkodzenia.

Terapia wskazana jest w zapaleniach kostno-stawowych (najlepiej w połączeniu z kwasem hialuronowym) , wieloodłamowych złamaniach, braku zrostu, stawach rzekomych, urazach ścięgien i więzadeł, a także w okulistyce przy leczeniu trudnogojących się wrzodów rogówki.

Procedura pozbawiona jest skutków ubocznych, stymuluje naprawę, a nie tylko znosi objawy – w wielu przypadkach pozwala na uniknięcie podawania leków przeciwzapalnych, których użycie niesie za sobą ryzyko szeregu działań niepożądanych.

Istnieją tylko nieliczne ograniczenia w wyborze tego postępowania jak zespół dysfunkcji płytek, posocznica lub lokalna infekcja.

Ilość zabiegów uzależniona jest od rodzaju i stopnia uszkodzenia, czasem wystarczy tylko jeden.

KWAS HIALURONOWY

To polisacharyd będący głównym składnikiem mazi stawowej, zapewnia optymalną pracę powierzchni stawowych. Bierze również udział w dyfuzji substancji odżywczych dla chrząstki. Podawany jest dostawowo w przebiegu chorób zwyrodnieniowych z towarzyszącym stanem zapalnym pogarszającym stan błony maziowej torebki stawowej.

Pozostałe dwie techniki pozostają kwestią niedalekiej przyszłości, dlatego warto w dużym skrócie omówić ich podstawy.

• AUTOLOGICZNA PREINKUBOWANA SUROWICA IRAP (INTERLEUKIN-1 RECEPTOR ANTAGONIST PROTEIN)Podobnie jak PRP bazuje na własnej krwi pacjenta.
  Opracowana w medycynie ludzkiej w latach 90-tych.
  Metoda polega na stymulowaniu preinkubowanej surowicy do wytwarzania białkowego antagonisty dla receptora interleukiny-1 oraz cytokinin przeciwzapalnych, które mają znaczący wpływ na ograniczenie stanu zapalnego i tym samym odczuwania bólu.
  Technika znalazła zastosowanie przede wszystkim w leczeniu przewlekłej choroby zwyrodnieniowej stawów, po zabiegach ortopedycznych, uszkodzeniu ścięgien, przy radikulopatii (podrażnieniu lub uszkodzeniu korzenia nerwowego).
• KOMÓRKI MACIERZYSTE
  Najmłodsza dziedzina, która budzi największe kontrowersje i nadzieje.
  Komórki macierzyste można pozyskiwać z różnych źródeł. Zależnie od pochodzenia maja one odmienny potencjał do różnicowania się w poszczególne tkanki. Największy mają embrionalne komórki macierzyste węzła zarodkowego embrionu. Z reguły są pluripotencjalne, czyli mogą różnicować we wszystkie rodzaje tkanek.W dojrzałym organizmie również występują komórki macierzyste, jednak ich możliwości są już ograniczone. Mogą różnicować się do wielu, ale nie wszystkich tkanek.
  Komórki macierzyste mogą być pozyskiwane ze szpiku kostnego i tkanki tłuszczowej.
  Głównym założeniem zastosowana metody jest zastąpienie uszkodzonych tkanek nowymi, prawidłowymi.
  Obecnie najszersze zastosowanie ma miejsce w ortopedii, ale także odnotowano zachęcające wyniki w zastosowaniu przewlekłej niewydolności nerek u kotów.Wciąż trwają intensywne badania i z całą pewnością to przyszłość medycyny, chociaż na razie medycyna regeneracyjna nie jest w stanie zastąpić m.in. chirurgii rekonstrukcyjnej.